υπόγνυθα

Α

επίρρ. στάση πένθους ή περίσκεψης με το πιγούνι στηριγμένο στα χέρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + γνύθος «κοίλωμα» + επιρρμ. κατάλ. -α].